Dag van de Werkende Vrouw

8 maart: Internationale Dag van de Werkende Vrouw las ik hier gisteren in de (Catalaanse) Google doodle. Dag van de Werkende Vrouw?? (Vrouwendag, dacht ik) Wat is dat voor iets? Een dag waarop mannen thuisblijven, de was doen en hun schat ’s avonds opwachten met een heerlijke visschotel? Een dag waarop het moeder de vrouw is toegestaan met papvlekken op haar blouse naar het werk te komen? Of mag ze die dag ongegeneerd in haar kruis te krabben, en boeren laten aan tafel? Een dag waarop de mannen nota nemen in de vergaderingen, zwijgen als de vrouwen praten en beleefd meelachen als zij grapjes maken over de kleine lul van de grote baas? Een dag waarop secretaressen met hun baas mogen ruilen, hem briefjes dicteren? Om koffie sturen? (Met een koekje en een wolkje melk.)

Ik ben maar een eenvoudige werkende vrouw, zonder grote ideeën, maar ik heb vanmorgen op de trein nagedacht wat ik zou doen voor de Werkende Vrouw (i.e. mijzelf). Hier is mijn pamflet:

Weg met het chiclettebakfeminisme. (Wie nog niet weet waar haar clitoris ligt, kan terecht bij haar gynaecoloog.)
Weg met het valse dilemma tussen werk en gezin. (Weg met excuustruzen en supervrouwen en schuldgevoelens op de crèche)
Laat ons moedig zijn en echte maatregelen nemen.
Ik pleit voor positieve discriminatie.
Van de mannen.
Een paar voorbeelden:

-Verbod op overwerk voor mannen.

-Zwangerschapsverlof alleen verplicht maken voor mannen en dit voor een minimale periode van zes maanden.

-Deeltijds werken verplicht maken voor mannen vanaf het tweede kind (bevordert tevens de werkgelegenheid).

-Verbod voor mannen op werken tijdens de schoolvakanties. (Er moet dringend een eind gemaakt worden aan de slavernij van grootouders die dag in dag uit met hun kleinkinderen opgezadeld worden.)

-Minimumquota van mannelijke secretarissen: 75% van alle “office managers” moeten mannen zijn.