De dag was goed begonnen. Ik was op tijd uit bed geraakt. De kinderen hadden lang geslapen zodat ik tijd had gehad om te ontbijten met het ochtendjournaal. Ona ging lachend rechtzitten toen ik haar kamer binnenkwam. Ze was in een prachthumeur, sprong zingend in haar kleren. Tot hiertoe ging het goed. Jef wilde maar niet wakkerworden. Tegen dat ie zijn flesje ophad (gezapig sabberend), zaten we alweer hopeloos achter op het schema. (Zenuwachtig zijn helpt niet als je een wriemelende baby aan moet kleden. Hij heeft er een hekel aan. Klampt zich hardnekkig vast om niet neergelegd te worden. En als ik daar dan toch in slaag, begint hij wild heen en weer te rollen, zodat er van luiers uit- of aandoen geen sprake kan zijn. Ik moet hem in een militaire houdgreep nemen om zijn billetjes schoon te kunnen maken.) Daarna lopen naar de crèche. Wedstrijd met Ona (voor het eerst bij de deur van de school) om haar ook aan het lopen te krijgen. Tegen dat ik in de auto zat, was het alweer eens veel te nipt om de trein te halen.
Die trein toch gehaald en buiten adem neergeploft op een plaatsje bij het raam. En dan begint de dag opnieuw. Buiten: de vloedgolf van klaprozen die de velden opmarcheert. Bloemkolen en slapeloze huisvrouwen met boodschappentas op de ochtendmarkt van Les Franqueses. Rokende arbeiders met een plastic haarkapje die staan te keuvelen aan de achteringang van een fabriek. In elk station raakt de trein wat voller. Het geroezemoes in de wagon zwelt aan. Ik kijk uit naar het koffietje dat ik zal drinken met Raquel als ik aankom op het werk.
No hay comentarios:
Publicar un comentario