jueves, 22 de septiembre de 2011

Een stel apen

Een directie die recht uit De Stam van de Holenbeer lijkt te zijn weggelopen. Die in paniek naar het kantoor snelt als je een onverwachte vraag stelt, en terugkomt met een knots. Die minder menselijk communicatietalent heeft dan een vondeling die door wolven is opgevoed. Die liever met een leger afgerichte apen werkt, dan met leergierige medewerkers. Die gelooft dat een human ressourcesbeleid bestaat uit het verloten van een mand streekproducten onder de werknemers. Die de werknemers op de vingers tikt voor een taxirit, maar zelf de vrouw meeneemt op zakenreis. Die vorming weggegooid geld vindt en teamvergaderingen tijdverspilling. Die eindeloos gedetailleerde planningen, schema’s en overzichten vraagt en die dan niet gebruikt, omdat ze niet weet hoe ze haar werknemers aan het werk moeten zetten. Die als objectieven heeft: in de krant komen, visitekaartjes verzamelen, en gratis op reis gaan. Dat alles op kosten van de belastingbetaler.

Ik overdrijf niet. Ik ben ook niet verbitterd. Lang kan zoiets niet blijven duren (hoop ik). Ik vraag me alleen af: hoe gaat een normaal mens daarmee om? Of hebben we allemaal een aap in ons die we kunnen laten opdraven als de demente dierentemmers met hun zweep slaan?

No hay comentarios:

Publicar un comentario